LOGIKA

irudikatzen ditut narraska sugeak nire gainean

iritsi ez naizen garai batera naramatela

gauza txiki inportanteen ondoan:

esku hauek ukitu zuten minutu distirant hura

hemen pausatu zen zoriona behiala

eta biok harrapatu gintuen lo,

beste frekuentzia batean emititu zelako

edo ozeano urrunetan akaso

utzian joana denaren kontzientziak

kixkaltzen du oroimena,

bodegoietan markoz kanpo eroritako

igaliak biltzen dabilenaren antzera

ez bizitzea zen normalena

ez jaiotzea ez hiltzea

ez narras ez oskol ez habia ez karraska

ez bizitzea zen

gerta zitekeen aukerarik mamiena,

ez izatea,

eta istripu honen arbolatik jaitsi ginenok

argi inar bat ostu nahian gabiltza egun

gauza gero eta txikiagoen artean

destinoaren aldiri dudazkoan

ohatze lerroak prest ditugula

jaio gabeko haurrentzat