ANPULUA

tornadoa sortu da malko baten barruan,

onik atera direnak kalean dabiltza:

abestiak toki izenak berun puskak,

euskaldun izatea zer den galdetu arren

pertsona izateari utzi ez diotenak

lurra aipatzeaz bat hor datoz gurasotasuna

eta bestelako senidetzeak,

bakarrik zaudenean hala ere

hori dena hartzitu eta behar denerako

uxuala bilaka litekeela uste izaten da

zaila da argudioz ukatzen

maindireen ukitu demokratikoa

—ez sekula ahaztu

inoiz maite izan gintuztenen izenak—

gugan dago itsasoa

gugan da ortzia bolatxo homeopatikoetan

gugan dira urtaro hobeagoen haizeak

eta zainetan daroagu oraino

azaleratu gabeko hezurren kode emozionala

eztul egiten dute izarrek gaixoaren etxean

—plazer hutsa izan da—

eta nik milesker diot matxinoen tristuran:

beste hainbeste milioi jenderen artean

lo-malko baten barrutik jaio bide ginen

festa txipi honetara

dena ondo amaituko dena gauza jakina da

baina, atzenak itzal ditzala argiak