AKATSEN ARTXIBOA

tipula-paper gainean lore hautsa bezala

irudi airakorrak jabetzen dira goizaz

lekukotzarik gabe gainjartzen zaizkio

bata besteari espazioaren geruzak

nondik mintzo naiz

nori saldu diot arima orain

ezer apur ez dakidan barruan

zerk jarri nau dena neurtzera

ondasunen diruaren

orduen ilun-argiaren galgan

garrantzia galdu du arrazoi ahuldua duten

pertsonen pairamenak,

haienganako mesfidantza handitu orduko

horma aroleko geletan sartzen ditugu

edo mundu mailako

hurrengo krisia eragin bestela

uste dut eguzkiaren bizkarrean

bulego berri bila dabilela denbora,

aspaldi geolokalizatuta

behar du nire indiferentziak

antze urriko lirikaren nasa kordokan

noizbait posible izango ahal dira

federik eza eta farmakoen

adikziorik gabeko urtaroak

eta euli saldoak

hodeiertzari iradokiz marra purpurak

azken beltzean

neu bezain desatsegina den jendea ez al da

gehien maite dudana