EGUNAREN HOZKAK

 

 

nahiz jakin ekonomia zirkularrari

ez diodala egin nahi besteko ekarpenik

eta mafia zaharberrituei

laguntzen ariko naizela akaso

kaleko saltzaileari ezezko zuriaz hara

ez badiot eskaintzeko ezer

ez badiot egundo galtzerdi lanbasa

edo aterkirik hartuko

nire oinek nire eskuek eta nire euriek

bide galduetan aurrera egingo dute

gizateriari azkartuz segundoko hutsen neurria

 

lurzoruari eusten dion sustrai-sarean

bildutakoez galdetzeko gauza ez banaiz

beti banator bat zentzu komunarekin

beti ahanzten bazait norbait

egunsentian lantegi sekretuetara joaki

zer naizen ez dakit

 

behialako ordu loratuetan

maite izan nituenei agindutakoak

bete gabekoak estali nahi baditut

ez dakit zer berraragiztatze

atergaberen ukenduz,

errepideari busti-lehorreko gauei

diedan beldurra gorde eta inoren

larruazalean irarri nituen haiek

hatz mamiekin irakurtzeko

adore falta zuritu behar badut,

zerk ekarri zituen gure aita-amak

suak piztera ezerezaren hobian

zerk narama ni

liberalismoaren neguan argi-mutil eginik

 

aberri konpartitu unibertsala

posible dela eginda

baikortasun mami batez

munduko 26 pertsona aberatsenak

belauniko agurtu beharko nituzke oraintxe

bart aske utzi baitzuten

Mikel Albisu Madrilen,

nire mentsak zein aspaldiko diren

pentsatu eta poztu egin nintzen

sobera harrotu gabe

pozteko arrazoien kalostraren printza bat

esku ahurrean sentitzen nuela,

egin nintzen poztu naturaren eta

historiaren uneko eskortzo

olinpikoa eskertuz

 

batzuetan desagertuek jai txiki

batera konbidatu nautela iruditzen zait

eta ahaztu egiten dut

ziklo baten amaiera zer den,

ez nuke haatik laketu nahi

oraino bizi izan ez dudan

bizimodu honetan:

imajinatu barbaroak

inperio erroiztu batean sartzear

 

ziklo baten azkena zer den

ez nuke ahaztu behar