You, wind of March

 

Bizitza eta heriotza haiz.

Martxotik etorria

lur biluzira

hire zirrarak badirau.

Udaberriko odola

(hodeia edo anemona)

hire ibili biziak

bortxatu din lurra.

Ostera ere hasten dun oinazea.

Hire ibili biziak

ostera ere zabaldu din oinazea.

Hotza zunan lurra

zeru gaixoaren azpian,

geldia zunan eta hertsia

amets lozorrotuan,

sufritzen ez duenaren gisan.

Izotza ere gozoa zunan

bihotz sakonaren barruan.

Bizitzaren eta heriotzaren artean

isilik ziraunan itxaropenak.

Orain badin ahotsik eta odolik

bizi den gauza orok.

Orain lurra eta zerua ditun

zirrara bortitzak,

itxaropenak ditin bihurritzen,

asaldatzen ditin goizak,

hire ibiliak ditin hondoratzen,

egunsentiko hats hireak.

Udaberriko odola,

lurrak oro ditun ikaratzen

antzinako dardaraz.

Berriz zabalduko dun oinazea.

Bizitza eta heriotza haiz.

Lur biluziaren gainean

arin igaro haiz

enara edo hodeia bezala

bihotzeko uholdea

berpiztu dun eta oldarka sartu

eta zeruan dun ispilatu

eta gauzak islatu ditin…

eta gauzek, zeruan eta bihotzean

sufritzen diten eta bihurritzen ditun

hire esperoan.

Goiza dun, goiz alba dun,

udaberriko odola,

hik bortxatu dun lurra.

Bihurritzen ari dun itxaropena

eta itxaroten hau eta deitzen.

Bizitza eta heriotza haiz.

Bizia dun hire ibilia.