Artizarra

Bakarrik dagoen gizona jaiki da oraindik itsasoa ilun delarik

eta izarrak zalantzan direlarik. Hatsaren moduko epeltasun bat

igotzen ari da ibaialdean gora, han non itsasoaren ohea dagoen

eta arnasa eztitzen den. Hortz arteko pipa ere

itzalirik dago zintzilik. Gautarra da txipli-txapla apaldua.

Bakarrik dagoen gizonak piztu du dagoeneko adarrezko sutzarra

eta behatzen du nola ari den eremua gorritzen. Itsasoa ere

gutxi barru izango da suaren antzerakoa, garreztatua.

Ez dago egunsentia baino gauza mingotsagorik, deus gertatuko

ez den egun batean. Ez dago gauza mingotsagorik

baliorik eza baino. Zeruan zintzilik dago, akiturik,

izar berdexka bat, egunsentiak ezustean harrapatua.

Ikusten ditu oraindik ilun den itsasoa eta suzko orbana

non gizona, zerbait egitearren, epeltzen ari den;

ikusten du eta loak hartzen mendi ilunen artean,

elurrezko ohea den lekuan. Orduaren moteltasuna

gupidagabea da jada deus ere espero ez duenarentzat.

Merezi al du eguzkia itsasotik altxatzea

eta egun luzea hastea? Bihar

itzuliko da egunsenti epela argi gardenez

eta atzokoa bezalakoa izango da eta ez da gertatuko deus ere.

Gizon bakartiak lo egin nahi luke soilik.

Azken izarra itzaltzen delarik zeruan,

gizonak emeki du pipa prestatzen eta pizten.