Uda

Badun lorategi argi bat, harresi baxuen artean,

belar lehorrezkoa eta argizkoa, emeki egosten duena

bere lurra. Badun itsaso zaporeko argi bat.

Hik arnasten dun belaze hori. Adatsak ukitzen ditun

eta oroitzapenak astintzen.

Fruitu ugari ikusi ditinat

amiltzen, gozoki, ezagun ditudan belazeetan,

zartada batez. Halaxe durduzatzen haiz hi ere

odolaren dardararekin. Burua mugitzen dun

inguruan ibiliko balitz bezala airezko mirari bat

eta miraria hi haiz. Zapore berekoak ditun

hire begiak eta oroitzapen epelak.

Aditzen dun.

Aditzen ditunan hitzek apenas haute ukitzen.

Bisaia lasaian badun gogoeta argi bat

hire bizkarrean itxuratzen duena itsasoaren argia.

Badun bisaian halako isiltasun bat bihotza estutzen duena

zartada batez, eta antzinako atsekabe bat jariatzen du,

orduan amildu ziren fruituek emaniko zukuaren antzera.