HELIOZKO AMETSAK

 

 

mundu txiki bat eskumuturretik zintzilik

itzali eta piztu dabiltzan bonbillekin malabarrak

jende mulkoaren barruan hirurok barraketan

laino arrosa bat bihurtu zaizu gogoa

zergatik ez du bizitzak beti zapore gozo hau

 

ilargiraino eramango zaituen ohe elastikoa ikusi duzu

hatzak luze salto bakoitzean

gorago iristeko zerua ukitzeko

kezkatzen hasi naiz jauzien neurriarekin

eskerrak arduradunak txanda eten duen

fisikaren indarrek inor atmosferatik at bidali aurretik

 

harrituta begiratzen diezu

elkarren bila dabiltzan auto nano horiei

jendea algaraka istripuen erdian

izar uxoak zeru-sare metaliko horretan

enkontru-talken bertsio arin bat

 

korrika zoaz biraka ari den tramankulura

jarlekuak hegan

joan doaz zaldiak motoak aulkiak

karruselaren bira bakoitzean airea astinduz agur

gurasook elkarri eskua emanda munduan geldi

buelta bakoitzarekin beste eskua astinduz agur

 

horrelakoak gara

eskopetaz zulatu nahi dituzten

plastikozko ahate horiak bezalakoak

beti errari ur geldian berun pipitei iskin egiten

hango eta hemengo haizeei hegoak zabalduz

horko lasterrei amore eman edo aurre eginez

lakutik ihes egin behar

urrutiko itsasoekin amets egin behar

 

askatu da eskumuturrean gaizki egindako korapiloa

badoa heliozko mundutxoa atzera zenbaketarik gabe

aho zabalik dakusagu espektakulua

transbordadore intimo baten aireratzea

horrelako ehun globo lotuko bazenizkidate

ilargira iritsiko al nintzateke

karruselerako beste bi txartel erosi dizkizugu

despedidak entseatzen jarrai dezagun