UHARTEAK II

Uda joan da

eta harekin eguzkia.

Lehorrera kondenatutako zementuzko

itsasontzi honen alboko barandatik begira

ur beltz geldiak,

argiak horizontean milaka:

ezin dut gogoan beste ezer gorde.

Uhartea ere desagertu da,

nire begien aurreko

iluntasunean desegin.

Uharterik inoiz egon ez dela

iruditu zait momentu batez, badiaren erdialdetik

datorren argi keinukaria airean

zintzilikatutako hegazkin bat,

planeta edo izar urrun bat,

mila puska egiten ari den

satelite sobietar zahar bat besterik ez dela.