SEIGARREN SOLAIRUKO BIZILAGUNA

albornoz gorri batean bilduta

esku bat ahoan bestea eskudelean

pauso motelez alde batetik bestera

dabil adineko emakumea

noizean behin burua makurtzen du

seigarren solairuko balkoian

kilometroak egin nahian dabil

azken aldiz begiratu eta

ez dago

gorde da

ez dago

mundua amaitu zaio

udaberriak estaltzen du

nire begien eta espaloiaren

arteko amildegia

etxe barrura sartuko zen

fresko egiten du gaur goizean