HITZ MORTUAK

Egia da, erdeinua nabari zen euren aurpegietan,

Nahiz eta jende guztiak jakin ez genuela halakorik

Merezi. Bi mende aurreragoko kolorezko kutxa

Batean genuen konfiantza, ekilibrista batek bezala

Egiten zuena txistu. Arbolen okerdura ez zen aldatu

Azkeneko hilabeteetan, baina biluzik paratu ziren

Itsasertzean ustekabeari zirrikiturik laga gabe.

Telefono bat eduki izan bagenu agian dei batzuk

Egingo nituzkeen, beste aldera begira. Bitartean,

Berriro giro hori jasango ez nuela zin egin nion neure

Buruari, posible balitz, itsasoari ere uko egingo

Niokeela. Untxiak eta zomorroak nire bizitzako

Enegarren izaki bilakatzeko prest zeuden, eguzki

Apalean, non zegoen nire soina? Hitz mortuak

Entzun ziren, naturak esanahiak ostu izan balitu

Bezala, baso honetan ihesbiderik izango ez bagenu

Bezala. Zenbait ekintzak aditzera eman zizkidaten

Beste zenbait oinaze artean ezezagun, eta espresio

Gabeko aurpegiak, eta kaioak edo putreak. «Barkatu

Ama, hazi egin naiz» esan zioten elkarri eta dena

Geratu zen agerian. Ura kubo erraldoi batzuetan

Garraiatu zuten, zaratarik atera gabe ia: eta horrela,

Garaipen berri bat aldarrikatzeko beste arrazoi bat

Lortu zuten. Ezin zen eraikuntzetan pentsatu, zubien

Harrokerian; gazte zenduak ikusteko prest nengoen

Errepideetan, hainbeste jakingo zuten ezta? Eserita

Geratzen ziren denbora luzez; hurrengo egunean,

«Diru gabe gaude» pentsatuko zuten, zerura so egin

Barik, noski. Egunkarietan zinema izarren argazkiak

Azaltzen ziren egun haietan, eta orduan egin nuen nik

Zin. Qualia, quality palmeren gerizpean. «Emakume

Izan nahi al duzu Charles?» galdetu zuen Arthurrek.

Hondartza hura zer zen, nola egin behar ote nion

Aurre; motz, bi, nor, ken, zer, sare.