EPIZENTROA LURRIKARAN BEZALA

Desagertzen ari zara

haizeak basamortuetako urratsak

ezabatzen dituen bezala,

urak harturiko

errotuladorez idatziriko helbidea bezala,

urteetan zehar arbelean

iraun duen palindromo hura bezala,

izozmendien beldur ihes egiten duen

iparraldeko eguzki dudakorra bezala,

arratsaldeko hareatzak

uraren azken arnasa xurgatzen duen bezala.

Desagertzen ari zara

telebistako marra zuri-beltzen atzeko

irudi higatuen moduan,

zainak zabalduz geroztik, mainontziaren tantek

gorritasuna daramaten moduan,

ikusten ari zaren zerbait sinesten ez duzunean

begiak gogor igurtzi ondoren

airean agertzen diren argi geldiezin haien moduan.

Horrela desagertzen ari zara,

abstrakzio baten zentzua bezala,

denetarako erabiltzen den keinu hura bezala,

denborak irentsitako kandela baten bizitza bezala,

balak espazioan bezala,

epizentroa lurrikaran bezala,

euria errekan bezala,

zirkuak eta trapezistak bezala,

ametsek zaharkituta.