Aurkibidea
Izozmendien xedea
Ez lirateke
Tomate hilak
Irakasleak
Kolektiboaren amaiera
Ura dario
Platanoa eta aitite
Aurriak
Ez dira
Gandiagarekin
Urtuko den muga
Sentsazioa
Izango naiz
Piztien amodioa
Hari zuria
Zimurrak
Besteon uhara
Hautsa
Bakardadea
Ezin bazter ditzakedan hitzak
Kotoi zikina bezala
Probisionala
Ez daki
Uzten dudana
Ume hilen beldur
Hobe mila botoi
Inplanteak
Argazkien dimentsioa
Perfekzioak
Beti bi
Amama eta txoriak
Barrurantz
Kordatzen badira
Agurtzeko zapiak
Mendietako izarak
Munduak ez du lorik behar
Bizitzaren atzerapenak
Non zaude
Bizitza zer den
Gabeziak
Gure miseriak
Defentsarako poema
Izozmendien noraeza
Ume bat segundoro
Anorexia poetikoa
Epizentroa lurrikaran bezala
Nahi zenituenak
Urrundu naiz
Zalantzak
Ez zara inor
Terminal
Lekeda bezalakoa
Eroriko naiz
Dosia
Denboraren aiztoa
Artista zara
Gau aldrebesak
Arratsalde ustela
Sekretuak
Goiz gris honetan
Ez nabilela
Zati ezdeusa zara
Sinetsi beharko nuke
Bihotza urratuko
Terminal II
Elena, Colon eta Ariel
Zorrak kita
Txoriak zubiaren gainetik
Ametsak
Inor ez
Haragi galdua
Abistua
Desertzioa
KORDATZEN BADIRA
Direla eskuak,
direla zauriak,
dela ezintasuna,
dela dezepzioa,
ez da mugitzeko gauza.
Are gutxiago
guztiak une berean kordatzen badira.