Udaberriko goiz lainotu hartan kotxearen leihoetatik gainezka egiten zuen harkaitz koloreko itsaso hura bera. Guk urdina idazten, esaten eta ikusten ikasi duguna. Homerok ez omen zion sekula urdina deitu, eta itsasoa besterik ez du bere obretan. Gerora ikasi omen genuen hura urdinez janzten. Konstrukzio fiktizio bat, beraz. Beste bat.

      Nik neraman itsasertzeko norabidearen hurrenkeran, laugarren herrira iritsi nintzen. Hangoa da nire familiaren hari bat.

      Aitaren aldeko amona, zehazki. Goroldiozkoa. Ni jaio baino lehen hil zena.

      Agian amamak begiratu zidan artean jaio gabe nintzen bilobari, nik orain berari begiratzen diodan bezala. Inoiz elkar ikusi gabe begiratu genion agian noizbait elkarri bizitzaren eta heriotzaren arteko sinkronizazio akats arin bategatik.