—183—

JOKIN ZAITEGIri

Miarritzera

Caracas, 1958-XI-6

        Adiskide maite:

        Ater unetxo au ez noa galtzen zuri lerrotxo batzu egiteke. Zor aundietan nago zurekin aspaldion. Bazenki zernola zirikatzen izan nauen zor orrek! Ala ere ezin zirikaldiari amor eman. Lanez gonburu arkitzen naiz ezertarako ere asti gabe. Lanak andi, irabaziak urri ala ere. Nere bizitza alperrik galtzen ari naizela iruditzen zait; maiteen ditudan arazoetatik, zearo baztertuta. Ezin euskeraz idatzi, ezin irakurri, ezin zerbait andi egin gure aberria ta izkera goratzeko. Au baldin bada bizitza, ez diot opa ezta etsairik andienari ere. Baina gauzak onelaxe etorri dira eta ezin bestera artu.

        Zure gutuna ta azkenengo Euzko-Gogoak, eskuartean ditut aspalditik. E.-G. zoragarri, beti bezela. Inoiz baino atseginago egin zait Larrakotxearen izkera. Zure Arruekiko lana ere, oso ederki; ikus dezatela gure arerioek, Garako idazleak ere, eurak bezin ondo edo obeto ezagutzen ditugula lengo idazleak, aiek ain goraki noiz-nai aipatuak. Baina zure gutunak alako atsekabe samina eman zidan. Berriz ere, gure Euzkadi maitea utzita, Guatemalara joan bear duzula? Ezin diteke berri deitoragarriagorik euskera eta Euzkadirentzat. Ainbeste dirudun, ainbeste aberats abertzale ao andi, eta ain lukurrak. Gure jendea baino iguingarriagorik (aberatsak ditut gogoan) ez da inun ere sortu. Lau txanponekin zure gora-bera guzia eta euskerarena antola dezaketenak, adarra baino elkorrago emateko. Egunen baten ondo astindu bearko ditugu jente orien ondasunak, onez nai ezpaldinbadute eman, indarrez eman bearko dute. Ez dugu errukirik izan bear alakoekin. Joan baino len, esango didazu ala ere. Baina jakin ezazu engoitik, atsekabe sakonena artu dudala berri orrekin.

        Oraintxe ari gera Irrintziren bosgarren zenbakia egiten. Orain artekoak baino gogor ta mardulagoa izango da. Askotxo ordea, arrituta lotuko dira barneko Euzko-Gaztedikoek egin diguten gutuna irakurtzen dutenean. Gazteok ao batez aitortzen dute Irrintzikoekin daudela. Ikusiko duzu. Gure izerdien orderako ar genezakean saririk bikainena izan da eskutitz auxe. Ala ere iltzera goaz. Ez digu inortxok ere laguntzen geure lan aberkoi orretan. Ez dugu txanpon erdirik jaso, eta ementxe ari izan gera lerrenak egiten aurrera jarraitzeko. Emengo abertzale erdi il eta oskurantistak zerbait pizkortu ditugu. Eztabaida gogorrak sortu ditugu. Baina bearrezkoak dirala derizkiot. Bai, batasuna bai, baina ez ilen batasunik. Eta orixe da gure batasuna, ilena. Abertzaletasuna ez diteke izan gauza geldi ta estatiku bat. Orrela balitz, bil ditzagun pardelak eta goazen beste zerbaitera. Eta igirik ikusten ez gure abertzaletasunean, eta orixe nai genuke igia ezarri abertzaletasunari Euzkadi askatzeko. Gogor jokatzeko garaira eldu gera, bestela erio datorkigu igitai zorrotzarekin gure izangoa betiko mozteko.

        Ez nuen uste ain luze idatziko nizunik. Aurraitz gizajoa, Puerto Cabellora joan zaigu. Lengo batean idatzi zidan eskutitz its bat; zearo damututa dago ona etorria. Ez diote emengo abertzaleek ezta altzi batean ere lagundu gure olerkari bikainari, eta lagundu nai izan diogunok, ezin, ortarako almenik ez dirurik ez daukagulako. Ikus ortik emengo ikuspegi negargarria.

        Zure berrien zai gelditzen naiz. Ez luzatu, naizta nik bear baino geiago nere erantzuna berandutu.

        Ar ezazu adiskide maite orrek, ene agurrik anaikorrena.

        * Etxanizekin ere zorretan nago. Eta beste batzuekin ere bai. Atera ortik zer nolako bizimodua daramadan lur alde onetan.