Atzo

Hildako gizon baten artilezko

barruko arropa jantzi nuen atzo.

Gero, errepide izoztu baten

amaieraraino gidatu eta

arrantzan zebiltzan indiar batzuekin

egon nintzen tarte batez.

Uretara sartu nintzen ehizara, bota eta guzti.

Hiru ahate isats-beltz jo nituen begiz

errekastotik hegaldatzen.

Pare-parean izan arren kale egin nuen,

burua beste nonbait neukalako, baina

bost axola hori edo galtzerdiak

izoztea. Arrastoa erabat galdu

eta bazkalorduan berdin segitzen nuen.

Esango duzu ez zela nire eguna izan. Izan zen, ordea!

Eta hori frogatzeko koxkatxo hau daukat,

neskak bart egin zidana. Ezpainei bizitasuna

ematen dien zauritxoa, ahantz ez dezadan.