Zer egin dezaket nik

Nigatik balitz, leihoz bestaldeko txoriei

begiratu besterik ez nuke gaur egingo. Telefonoa kenduta

ene senide maiteek ez naute lepotik aise

harrapatuko. Esan diet iturria agortu dela.

Ez entzunarena egin dute. Nor berean setatuta

darraite. Orain jasanezina zait autoaren junta

berriz apurtu dela pentsatzea. Edo ustez aspaldi

ordaindu nuen karabana

bankuak bere egin nahi duela ordainketa ezagatik.

Edota Italian den semea, nik fakturak ordaintzen jarraitu ezean

bere buruaz beste egingo duela mehatxuka. Amak ere nahi luke

nirekin hitz egin. Gauzak behiala nola ziren

gogorarazteko. Besoetako nintzela zurrupatu nion esne hura guztia.

Horrek zerbaiterako balio beharko luke egun, ala?

Noizbait behar eta, orain kita nitzake zorrak. Nahi luke

hamaikagarrenez Sacramentora bizitzera itzuli.

Hegoaldean da, nonbait, jende guztiaren zoria.

Hau besterik ez dut eskatzen: tartetxo bat hemen eserita,

Keeper artzain-zakurrak bart egin zidan hozkada zaintzen.

Eta txori horiei begira egon ahal izatea. Haiek ez dute askorik eskatzen,

eguraldi eguzkitsua baino ez. Laster batean

telefonoaren kablea berriz jarrita saiatuko naiz ongia

eta gaizkia bereizten. Ordura arte,

dozena bat txori, te-kikarak bezain ttipi,

leiho pareko adarretan pausaturik.

Bat-batean jiratu egin dira kantatzeari lagata.

Garbi dago zerbaiti igarri diotela.

Hor doaz hegan.