Zakurra hil zaizu

furgoneta batek harrapatu du.

bide bazterrean topatu duzu

eta lurperatu.

txarto sentitu zara.

txarto zurekiko,

baina okerrago zure alabarekiko,

harena zelako zakurra.

hainbeste maite zuen.

belarrira abesten zion

eta bere ohean lotan uzten.

poema bat idatzi duzu horri buruz.

alabarentzako poema izendatu duzu,

kontatzen du nola daraman aurretik furgonetak

eta nola arduratu zaren,

nola eraman duzun basora

sakon, oso sakon lurperatzeko,

eta hain poema ona atera zaizu ze

ia poztu egin baitzara zakur ttipia

furgonetak harrapatu izanaz, osterantzean

ez zenukeen sekula

poema eder hau idatziko.

gero eseri zara berriz idaztera

zakur horren heriotzari buruzko poema bat

idazteari buruzko poema,

baina idazten hasi ahala

emakume bat hasi da

zure izena oihukatzen

—silaba biak—

eta geratu egin zaizu bihotza.

isilune baten ostean

idazten jarraitu duzu.

berak oihu berriz.

auskalo nola bukatuko den hau.