ERAUNTSI XUMEA

ahalkez gorriturik

dator zerua

lizar hostozko

euri pean

esku trebeek agian

kizkiaz bilduko dituzte izarrak

iluntze aldera

bakarrik behar du

haizeak orain

zuhaitzen zainetan

inoizko pertsona

galduen gomutetarantz

luzatuz besoak

azken amets

zapuztuen hautsak

laster ekortuko ditu

denborak

hitzen goroldio hau baino

isila ez ote zen

premiazkoagoa