UDAZKENA

ez dira joan oraindik enara txikiak,

denboraren gurpilak herrarik gabe

irensten dihardu egunak eta jendea

lagunak kafearen bueltan esan dit

gerta daitekeela gainsaria baina

lau urterako bizia agindu ziola medikuak

—hori omen da enfisemak gordea dion epea—

nire logikaren ardatza doi bat pitzaturik

sekula ez garela gehiegi hurbildu

geure buruaz espero genuena izatera

erantzun diot,

denon onerako gazteengan

areago pentsatu behar genukeela

haiengan gehiago fida

nora zihoazen jakin barik noizbait

baso itsuetan emandako pauso haiei

nork kendu ote zien lurra

burutapen baikorren kaiera

txorien biribilketan endredatu zait,

duetoa eginez hartu dugu biok barruko arnasa

bale hodeien ederraren miraz

—bertan amiltzeko

beldur zimiko bat entzun da—

hor dabiltza oraindik enara txikiak,

eta kafe hondarrei so ginela

bake iheskorraren landurak suntsitu egin gaitu