ERRENDITZEA

ordenarik gabeko sentimenduek

hormak horitu dituztela jabetu naiz,

biok hemen izatea bada aski zio

itsaso orrolari honengan itxaropena

zeharo ez galtzeko:

harritu egiten nau animaliak

neure ohiko espaziotik at

goitik behera biluzik ikusteak,

gure armairua soinik gabeko

udako soldaduz beterik dago

badira goiz batzuk

kontsumoa balbea bezain

berdinzalea dela eginez

jaikitzen naizena,

eta erasotzat hartu arren

maleten ondoko txindurri ilara

oraintxe bertan

urki hostoen firfirak nauka liluran,

nire denbora uzten dut

eguzkitan azal aldetik erre dadin

egunkariei so txerto gaindosiz

hildakoekin

espekulatzen dudan bitartean

maiz historiaren alde onean

zer dela eta erori garen

azaldu nahirik erotu izan naiz

baina gero hitz abegikorrei

edo luzatu zaidan eskuari zer esan

ez dakidala geratuko naiz,

hala ere oraindik

hamaika bidegabe zuritzeko

baliagarri gertatu ohi zait

diruaren inguruko

pentsamendu magikoa

hoteleko gelan,

bertan nahiko ez genukeen

zeremonia batean bezala

ferekatzen dugunean elkar

behinola atzera egin zuen ozeano bateko

biztanle garela akordatzen naiz