HAREA

hodeien arteko haizea

usaintzeko ahaleginetan

hark zer dakarren barrundatzeko

begiak ñarrotzen ditugunean,

sikatutako azal puskak

leun laztantzen dizkiogunean elkarri

—autobide gainean ilun geruzak lodi—

behiala izan bide ginen jende

atergabe eta salbai hura

datorkigu akordura,

lurra harrotu eta

oihana eta mortuak

etxez nahiz kalez jantzita

biluztasun harrituan

euri erauntsiak edo kemen ezak

txikizka izutzen gaituenean,

eta eskuko mamiei

beti harea galtzen ari diren

erlojuei legez so eginda,

auzoen ahotik eta albistegietan

hoska ditugun larritasun deiei

ez entzunarekin ihardesten diegunean

behiala izan bide ginen

jende atergabe eta salbai hura

izateari utzita zer galdu zen

datorkigu akordura

—akazia adarrak zemaiz hurbiltzen dira—

eta ahazmen eta garo luizien azpitik

arnasa hartzen jarraitzen dugu

kate luze-luze bateko maila izatea

zer den gogoetatuz

harrien azpian bizia dago:

xomorroak oskolak sugandilak,

eta biziaren azpian

beste hondartza batzuk