Landura
Landura
2022, poesia
96 orrialde
978-84-17051-92-1
Azaleko irudia: Xabier Gantzarain
Jose Luis Otamendi
1959, Azpeitia
 
2019, poesia
2014, poesia
2007, poesia
2000, poesia
1999, narrazioak
1995, poesia
1990, poesia
1987, poesia
 

 

AURPEGIAK

 

 

izukaitz ageri gara

zaparrada epelaren pean,

atertu gabe jaiotzen ari da jendea

baina luze-iritziz nago,

astebete daramat

maiatzaren esperoan

bart ostera bikoitza egin nuen

etxeko geletan,

beti aurkitzen da zerbait berria:

hauts maluten eraketa

argiaren geometria

taupaden kontrapasa

 

ezin dut etsi banketxeen

publizitate kanpainekin

—ondo-bizien lerroan paratzen gaitu denok—

gero traizioen marra ilunantzak

karranpak eragiten dizkit

artzain elektrikoen antzera

 

albistegiek mustu dute

krisiaren hurrengo fasearen atalasea,

harriak hondarra zakarrak

baliatuko al ditugu

arrangura gabe

horma artean itotzeko itsustutako aldarriak

 

zer galdu dugun ez dakit:

gorputz baten beroa

diru piltzar batzuk

agurren ile xerloak

—ez dut laketu nahi

bizi nahi ez dudan bizitza batean—

 

oso garestia izan behar du

iraultza batek,

horregatik tematzen gara

betiro besterenean,

hala, erratuz gero

ondorioak ez dira hain dramatikoak