Amets

Bart amets bat dut egin,

atsekabe ta atsegin,

ahaztu nahi ta ahaztu ezin.

          *  *  *

Haritz bat ikusi nun,

bere enborra eder leun;

zazpi adar bazitun.

Adar mardulak hazten

zitun eta zabaltzen

zeru goia bilatzen.

Adarren apaingarri

bazeuzkan alehun orri,

ta han txoriak kantari

txiruli ta txiruli.

Hura zen soinu ezti!

Zeruan al nintzen ni?

          *  *  *

Bat-batez, ortzia ilun,

ostotsa orroka edonun,

tximistak gogoz jo zun.

Zurbil ederra zarta,

lau adarrak batera,

beste hirurak bestera.

Txoriak doaz ihes,

xirta ta txirulik ez;

erbeste-hotsa haien ordez.

Dardaraz naiz atzarri

eta oinazetan jarri;

geroa nork igarri?

          *  *  *

Geroa dugu goibel,

heldu, anai guztiek, hel

haritza ez dadin ustel.

Haritzaren sustraiak

geronek gara, anaiak,

gu lagun ala etsaiak?

Lurrean behar dugu

indar guztiz tinkatu,

bakoitzak bere leku.

Ta haritza biziko da

lehengo aldian bezala,

orritsu ta mardula.

        Caracas, 1959