Itsaso aurrean

                      1

Sarritan, ameskor, leihoan naizala,

begiztu daroat itsaso zabala,

ta orduan, uhinen murmurran, mintzoak

badantzuz ta badauz aditzen gogoak.

Maitasun-mintzoak batzutan nau joten;

ordun itsasoa bai eder erizten!,

Eusko-lurra txiki dela-ta handi-mina

asetzeko gugan Goikoak egina.

Ikusten dot ordun begi-betegarri,

nahiz urdin azala, nahiz aparrez zuri,

bere murmur otzan jat atseden-lagun,

eta suspergarri bere arnas-gaztun.

Barruan jat sortzen itsasora nahia,

urrutira-behar, lagaturik kaia

ontzixka batean, ur gardenean zehar,

noraezean joan, ametsetan, bakar!...

Balea-arrantzaleen ta Elkanoren hatsak

bultzatuko dabez nire haizoihalak;

eta pozik, nire zoriona abeska

noake itsasarte zurgarri-bilaka..

                      2

Orro urrun batek eten dauz ametsak,

pozak doaz ihes, isil dira abesak.

Goibel-ekaitza da. Begira itsasoa

haserre ebakitzen gorroto-mintzoa.

Begira Lur Ama ezereztu guraz

hondar, harri ta kai astindu ta joaz;

begira, zoroa!, zeruratu nahirik

bere uhin harroak puztu eta handiturik.

Anker!, honda-minak jota badabila

non hautsi, zer galdu ta nor ito bila;

hilgaiz uhin goseak asetu ezinez;

gaixoen negarraz urak gehitu nahiez.

Bidutzi oi!, zeuri gorroto izateko

itoen amei nik bihotz eskatuko;

ta alargun gazte ezin-etsiaren hitzaz

zu ta zure izena gaitzetsiko dodaz.

                      3

Hodeiak urratuz, eguzki izpitxuak

argituten ditu ur-mendi bitsuak.

Handiagotzen da, zelako ikuskizun!,

bere ederrak dakar gogora harritasun.

Harritasuna, gar, nahi eta beldurra,

gorroto, maitasun, ezespen ta gurra,

guztiok badauz oin asmatzen gogoak,

bai ta aditzen bere euren mintzoak.

Mintzo honek egoki direnean batzen

Handiaren kanta dabe ereskidetzen.

Eurak elkartuten, ai!, baneki, Itsaso,

gagokizun kanta zeuri egiteko.

        1934