Go raibh mhaith agat

Poleglass auzuneko Glenballn Place kaleko 26. zenbakira joaten naiz gaelikoa ikastera. Connor dugu irakasle astean bitan behintzat biltzen garen zazpi lagunok.

        — Failte Romhai —gelara sartu ahala agurtu nau Ann Mariek.

        Ez dira nolanahikoak nire ikaskideak. Unibertsitate sasoiakituko nituela espero nuen, aldean liburu pilo batekin ibiltzen diren horietakoak. Baina beheko suaren inguruan jesarrita daudenek aspaldi ahantzi zuten eskola garaia. Ann Marieren etxeko egongela-eskolan bilduta gaude; ez dakit zergatik, nahiko ilunbetan, klandestinitate giroan, maltzurkeriaren bat asmatzen edo azpilanean arituko bagina bezala.

        Besapean ekarritako Progress in Irish liburua zabaldu dut. Irakurketa pixka bat egingo dugu gaur. Izerdi hotza botatzen du Connorrek ozen irakurtzeko eskatzen didan bakoitzean. Ingeles idatziaren eta mintzatuaren artean diferentzia handia baldin badago, zer esanik ez gaeliko idatziaren eta mintzatuaren artean.

        — Cad e mar ata tu idatzita daukazu hor, Humberto. Baina zuk Kitxae maretatu esan.

        Gure irakasleari asko kostatzen zaio klasearekin aurrera egitea, abiadura handiko trenarena baino, pazientzia handiko idi-gurdiaren abiadura egokiagoa baita guretzat.

        Giro jatorra daukagu. Eta alaitasuna eransten dio Patsyk, 70 urteko agureak. Hego Irlandako Cork-en jaioa da, baina gaztetan etorri zen Belfastera —barkatu, Beal Feirste-ra (gaelikoko eskolan gaude)—. Klaseko bi orduak Kieran eta Carol Anneri adarra jotzen ematen ditu Patsyk; ez dio Connorri jaramon handirik egiten. Sikieran, giroa onduz lanak errazten dizkio, jendea tentuan ipintzen baitu. Mintza-praktikarako giro egokia eta ausardia berari zor dizkiogu. Kementsua da agurea, eta ez du amore emango ukatu izan zioten hizkuntza ikasi arte.

        Terry eta Eileen senar-emazteak daude Patsy xelebrearen aldamenean jesarrita. Bikote gazteak alaba izan du orain gutxi, aurrenekoa, eta gaelikoz hazi nahi dutelako sprintean ikasi gura dute hizkuntza. Agian presa horregatik izango da Terry klaseko azkarrena, bere taxi beltzarekin Fallseko ibilbidea egiten duen habailan ikasten baitu.

        — Gaur egungo gaztetxoek gaelikoa ikasteko aukera badute, oinarrizko hezkuntza gaelikoz egiteko ikastetxeak badira-eta —Culturlanneko ikasgeletara eramango dute euren alabatxoa—. Gure haurtzaroan ez zegoen horrelakorik, ezta alfabetatze erakunderik ere.

        Orain gure AEKren pareko eskolak dauzkate irla osoan zehar: Glor nGael, Gonradh na Geilge, Comhaltas Ceolteori Eireann, Cumann Lutchleas Gael eta beste hainbat erakunde.

        Connorren irakastaldiak nahikoa ez-eta, Glor nGaelek Fallsen daukan eskolara ere joaten gara Patsy eta biok. Goizero bi ordu egiten ditu Patsyk Sean gaztearekin, astelehenetik ostiralera; egunen erdietan agertzen naiz ni. Aste osoko klaseengatik libra bakar bat besterik ez digute kobratzen Glor nGaelen. Egunero ateratzen diguten tea ordaintzeko ere ez! Irakasleek musutruk ematen dituzte eskolak. Bi solairuko egoitza zaharkituak argi asko adierazten du balibide ekonomiko urriekin dihardutela. Behean ez dago leku handirik: kafea eta tea prestatzeko baliatzen duten ezkaratza, aldi berean egongela eta bulego modura erabiltzen duten gela desordenatua, eta korridore ilun eta luzea. Goian: komunak eta klaseak emateko bi gela. Gure ikasgelako paretatako pintura ustelduta dago, jausi beharrean; arbela dagoen hura izango da txukunena, arbelak estaltzen duelako seguruenik. Falls errepidera ematen duen leihotik hartzen dugu arnasa.

        Gaurko irakaslea Connor dela eta Poleglass kaleko etxean gaudela gogorarazi dit Terryren ukalondokoak. Connorrek Goramaiegot (eskerrik asko) ahoskatu du, eta nik letraz letra aletu behar. Alua!

        — Go / r-a-i-b-h / m-h-a-i-t-h / a-g-a-t —kostata baina, asmatu dut!