GEREZI GORRIAK

Oskolean kiribildu naiz.

Askatasunetik babesteko premia nuen.

Elkarri esandako berbekin batera

gorde naiz neu ere

gutunazalen barruan,

kodifikatutako mezuetan,

presoaren gogoa bezala

isil gordean.

Oskolean kiribildu naiz.

Eta elkarri esandako berbak

gutunen hormetan geratu dira preso,

zaurien kanpalekuan.

Badiotsut

zirkuluetan ibili naizela oinez,

geroz eta zirkulu itxiagoetan

neure buruaren kontra egin eta

lurrera erori naizen arte.

Badiotsut

urratu ditudan pausoek ez daukatela

kartzelako patioaren neurritik

harago urruntzeko adorerik.

Badiotsut

kartzelara itzuli nahi izan dudala

behin baino gehiagotan,

hango ziegaren txikitasunera,

harresien gerizpera,

zementuan margotutako

arrakaletan ezkutatzera.

Oroiminetik babestu naiz

behar baino gehiagotan,

eta badiotsut

maiteago izan dudala

ziegako pareten artean

amestu nuen herria.

Zuk ikusi nauzu erortzen eta makurtzen,

behin eta berriz zirkuluaren puntu berean.

Zuk ikusi nauzu, narras,

barakuiluen labirintoetan barrena

etxera bueltatuko nauen maratilaren bila.

Zuk ikusi nauzu hormaren kontra,

txoriari kaiola zabaldu diotenean bezala.

Baina ez dago

labirintoan barrena gidatuko nauen

ez seinalerik ez itsu-makilarik.

Ez dago

labirintoan atseden hartzeko

ez kostalderik ez tabernarik.

Doi-doi dago

hari batentzako lain leku,

indarge nagoenetan

hortzekin eusteko itzulerako bideari,

zalantzarik gabe oratzeko zure eskuari.

Aitortu behar dizut

gaur goizera arte ez ditudala

kartzelara bidali zenizkidan

gutunak berriz irakurri.

Karpeta urdinean giltzapetu nituen,

hautsa biltzeko apropos atondutako apalean.

Eta gaur goizean gure oroitzak

eskuetan hartu ditudanean, ikaraz,

oskoletik oraindik, atzamar puntekin

arropa zintzilikatzen dugunean bezala,

ohartu naiz bustita jarraitzen zutela

funtzionarioak eman zizkidanean bezala.

Orriz orri denak destolestu eta

etxe aurreko gereziondoan zintzilikatu ditut

eguzkiaren epeletan sikatu daitezen.

Ailegatu naiz kostaldera. Bazen garaia!

Agian laguntza apur bat beharko dut

itsasoari zelan begiratzen zaion ikasteko,

hain da zabala eta mugarik gabea...

Laguntza apur bat beharko dut

ikas dezadan ateei bultza egiten

inork zabaltzeko zain egon gabe.

Orain badakizu

leiho-ohola goizetan bezala

zabaldu dizkiedala azalak zure gutunei,

kresal giroan arnas har dezaten

bertan atxilo egon izan diren eleek.

Orain badakizu itzuli naizela.

Hementxe nago,

gure etxe aurrean,

arbolaren gerizpean,

sorterriaren magalean.

Gaurtik aurrera

gerezi gorriak

jango ditugu elkarrekin.