IRRATIAN

Irratia piztu dut

gauero bezala.

Brasilgo agintariak

Antonio de Carli apaizaren

bila dabiltzala entzun dut.

Elkarrizketak egin dizkiete

hura ezagutzen zutenei.

Marinelaren maitasunaren

modukoa zen

esan du batek,

musu eman eta

joan egiten den horietakoa.

Gure arteko

maitasunaren antzekoa.

Gogoratzen?

Azken olatua:

orkatilak laztandu eta berriro

itsasora bueltatzen dena.

Orain beste ahots batek

xuxurla egin du irratian:

Maitemindu egin zen

koruko neska

kantuan entzun zuenean.

Gaitz txar batek

koruko neska eroan zuenetik

de Carli apaizak

gauza arraroak egiten zituela

kontatu dute eliztarrek:

Herriko gozoki dendan

puxika mordoa erosi zuen,

batez ere handiak zirenak

eta kolore biziak zituztenak...

"Eta mila puxika puztutakoan"

esaten omen zuen de Carli apaizak,

"otzara handi bati lotu,

hantxe barruan sartu eta

koruko neskaren bila

joango naiz ilargira;

lurrean hildakoak

hantxe egoten direlako, ilargian,

zeruko atea noiz zabalduko zain"...

Irratia itzali eta

gora begiratu dut.

Ilargira.

Baina ziegetan

ez dago ilargirik,

puxikak koloretakoak bilatu ditut,

baina ziegetan

ez dago puxikentzako kolorerik.

Eta zeruko atea zabaldu ordez

zelatariaren ahotsa entzun dut

Recuento! dei egiten.