OTSAIL GOIZEKO EGUZKI

Izpi doratuak eta

kafe kikarako esne iztilen antzeko

behelainoa mendi magaletan

kotoi itxuraz etzana.

Lupetz bustia eta

elur urtuak orrazturiko zelaiak,

paparra harrotzen duten txoriak,

txikiak, nanoak, ia ikusezinak.

Eskolara artega doazen

haur gosaldu berriak eta

presaz eskutik daramatzaten

gurasoak eta aitona-amonak.

Haize hezea, umela,

sudurretik sartuz

eta barrena jelatuz

arima antzaldatzen duena.

Airean emeki-emeki

ia beldurrez hedatzen den hatsa,

lantegi urrinetako tximinietatik

kaleratzen den kea bailitzan.

Inurriak diruditen langileak

haur jolasetan legez

buztinezko etxetxoak altxatzen,

beste kakanarru batzuk

gordetzeko barrenean.

Hotza, itzelezko hotza,

oin azpietako odola

atxikitzen duena

lurrera, mundura,

jainkoaren patrika hauetara.

Kristalak lausotzen dituen

maitasuna dela esango nizuke

zure ezpainak gertu banitu,

bertan bihotzaren sutondoak

isiotzeko sikiera.

Nahiz eta hodei bakan horiek

zure izena xuxurlatzen didaten,

haizeak astintzen ditu

ene begiak eta bilin-balaunka

jausten zaizkidan malkoak.