BAKARDADEA

Aspaldian Kolonbiako oihal zati koloretsu bat zeneukan

iltze isolatu horretatik zintzilik.

Oihala galdu duzu honezkero baina iltzeak

hortxe segitzen du, horman sarturik,

egarriturik,

inguruari esker.

Jarri ahal diozu beste margolan bat,

Kleerena, Cezannerena, edo besterik ezean,

aitite zaharraren argazki arrea.

Biluzik dago.

Baina ez duzu zer eskegi,

zer altxatu altura horretara,

zer zintzilikatu,

aspalditik dago dena erorita,

lurrean botata,

mundu akitu bat bezala,

eta iltze horrek, nolabait,

zure ezintasuna berresten du,

modu irmo eta tragiko batean.

Horma guztietan ondo zintzilik dagoena

zokoetan barreiaturik dabilen bakardadea da.

Besterik ez.