Izozmendiak
Izozmendiak
2003, poesia
96 orrialde
84-95511-58-4
azala: Jugatx Duņabeitia
Juanra Madariaga
1962, Bilbo
 
2009, poesia
1992, poesia
 

KOLEKTIBOAREN AMAIERA

 

Arrain gorriak alfonbraren gainean daude,

ito-dantzan olatuen figurak egiten.

 

Dortokak hozkailurako bidea hartu du,

ezjakintasun itxurako aurpegian aldaketarik gabe.

 

Katua teilatura igo da eta, hegian jarririk,

ez ditu begiak kentzen irensten duen amiltokitik.

 

Perikitoak amamaren jostorratza hartu du

eta harakiria egiten saiatu da hirugarrenez.

 

Labezomorroak sukaldera igo dira eta

su elektrikoaren plaka gainean salto egin dute.

 

Argik, etxeko txakurrak, hauspo batek bezala usainka,

errekaraino jarraitu ditu urrats ezezagunak

 

eta hogeita bosgarren bueltan haginka

harrapatu du bere buztan iheskorra.

 

Jainkoak ezin du gehiago jasan

eta bere buruaz beste egin du auzoko zineman.

 

Munduaren amaiera datorren seinale,

esan dit aititek etxe aurreko kadiratik.

 

Nik bizarra egiteko labanarekin jugularra neurtuz

sinestea beste erremediorik ez daukat.