Harrien lauhazka
Harrien lauhazka
1998, poesia
96 orrialde
84-86766-91-5
azala: Iņaki Martiarena
Iņigo Aranbarri
1963, Azkoitia
 
2018, narrazioak
2014, nobela
2011, nobela
2008, nobela
2006, saiakera
2000, poesia
1997, kronika
1994, nobela
1989, poesia
1986, poesia
 

 

BELAUNALDIA

 

Hegazkinak atzeratuta zebiltzan. Euria ari zuen

Badirudi beharrezkoa dela horrela jokatzea

        segurtasunik ezean

Autotik irten eta dorrerantz behatu zuen

Kontrolatzailearen elkarrizketak entzuten ikusi nuen

Dena ondo

Zuhaitzak hodeirik gabeko ekialdera makurtu ziren

Niregana hurreratu eta Frankfurtekoa duk, esan zidan

Harrigarria da nola irauten duten gaztaroko ohiturek

Ni gerrak ikasten zituena nintzen

Alferrikako datak. Ahoskera zaileko geografiak

Egundo bisitatuko ez genituen mausoleoak

Ritxi izanen zen eramanen gintuena

Gabarra indartsuen argazkiak osatzen zituen

Jitoan utzitako pakeboteak, mina alemanak jota

        hondora joandako zamaontzi baltikoarrak

Bera izan zen sofapean ezkutatzen zen tren elektrikoa

        izaten lehena

Oraino gogoan dut geltokia. Etxalde tiroles bat,

        berunezko figuratxoak zituela nasan

Batzuetan ez zen inoiz ere heltzen

Tuneletik irten orduko ateratzen zen bidetik

Gabonak ziren eta botak kenarazten zizkigun amak

Hegazkinak geroago heldu ziren, urte batzuk beranduago

Adiskidetasunak erabiliaren erabiliaz eteten den

        erlingaren bortxaz banandu gintuenean

Beti hurbildu ohi zen aireportura

bakailaotara joaten zen bakoitzean

Elkarrengandik bereizten ikasi zuen

Buruz ikasi zituen ordutegiak

Hasieran beti errekistatzen zuten. Gero ia inoiz ere ez

—Ez zidatek sekula gramo puta bat ere topatu

Orain sinetsi egiten diot. Dagoeneko egiak ez dit balio

Astia genuen kontsulta aurretik

Pista inguratzen duen hesira hurbildu eta

        txiza egin zuen sasi artean

Hegal haiek behin baino gehiagotan egin izan zioten

        bera eramateko keinua

Baina oraindik maite zuen aireari desafio egiten ikustea

Azkena zen: osterantzeko guztiak joanak ziren ordurako

Hegazkina motorren zaratapean irristatu zen pistan

Euria autoko kristalaren kontra jausten zen

Plastikozko pote txikia txamarrapean zuela etorri eta

        zigarroa biztu zuen.

Goazen hadi, esan zidan

Hilabeteak ziren gizentzen ez zela

Hegazkina gurpilak biltzen ikusi genuen

Altzairuzko amets ikaragarria puntu ikusezin bilakatzen

Emeki okertuko zen laino artean betirako galdu baino lehen

Haren begi pentsakorrak zeru hutsari beha geratu ziren

Ez zidan esan, baina banekien: ez ginen gehiago itzuliko