Isiltasuna, gaua abailtzean

 

Angel Abadentzat

 

Ausaz onartuko duzu triste jartzen zaituztela

morroiloek eta ordenantzek, goizeko

dianek

          altxa zaitez

                           eta gaua abailtzean

isiltasun-dei arinak

                           lo egin

lo egin ezazue, ez da inongo tokirik zain, egin lo

oroitzapenaren eta ahanzturaren harlauzaren azpian

 

                                                                ausaz

etorkizuna eraikitzea etorkizunik ez

izateko arriskua da (berdin zaude beste ordu

gutxienez ezberdinetako kidea)

 

egin baino, Historia erraldoiak

biltzen gaitu, txikiagotu egiten ditu

benetan gureak diren irudiak: autoen

anabasa, faro piztuek eta borreroaren

begi itzaliek gintuzten

                               bilatzen

 

ez zaizkie esan behar esperantza baten

arrazoi eskasak, ez lituzkete ulertuko

idazmakinak egunsentian

isila mundua, geldoa isiltasuna

                                            eta ahotsak

lanjerak dirauen bazterretik

                                        ez zaie

esan behar ezta ere goizean zer kantatzen duzun

hiriak ertzak zorrozten dituenean

iheslariaren haragi beratz eta itsuarentzat

 

botek eskailera alarauez bete zuten

baina zu han zeunden, aurkitu zuten zure arrastoa

ohean

         gauzak oraindik epel azken

begiratuengatik, gauzaki dardartiak aieru

astunaren eskuek zalantzaz abandonatuak

 

duela urte batzuk ez genekien prezioa, ez

oroitzapenek berdintzen duten bezainbeste urte —nostalgiak

apur bat manipulatu du balantza

                                                zuk

maizago egiten zenuen irribarre azken denboretan baino,

ez da egia hala ere orduan ezagutzen zenuela

kantitatetik kalitaterako igarotze misteriotsua, ez eta

zalantza Ez Egiaren zeharkako apologia bat dela ere

 

ausaz horregatik elkar maite genuen oraindik

astegun igande-nahietako burkide

hitzen emaitza zalantzakorraren

eta dudazko kantoietako ekintza laburren gainetik

 

girlanda laburrak balentria laburretarako

haize demasekoak konkorturiko amaraunak

 

orain tronpetek arratsa urratzen dute

eta patio grisera irten ahal da, negua

aterpetu tela txatal debekatu

                                         eta urdin argiekin

azken minutuan elkartuko garenon

komunioa sentitzen ahal da

                                        hormaren edo hobi

komunen ondoan garrasiaren boterean, urrun

mundua, zeruan itxaropen planetarioak

lurrean gerrako tronpetak

                                     kartzeletan

lubakietan, barrikada kilikagarrietan

jeep suntsikorrak, zaunkak, ahotsak, alferrikakoa

bereizten ahal diren besoen beroa

                                                 aski ez

oihua, negarra, kantua, salmoa, ereserkia.