Conchita Piquer

 

Apur bat irainduak, umiliatuak

batez ere, emakumezkoek Conchita Piquerren

abesti berriak beren leihoetako hegietan

uzten zituzten: gizona iritsi zen izen arrotza

zuen itsasontzi batean, portuan aurkitu nuen

ilunabarrean

                  eta ilunabarrean itzultzen

ziren gizonezkoak, apur bat irainduak, umiliatuak

batez ere, laztanetarako gogo gutxirekin

iradoki ere egiten ez ziren laztanak bestalde

 

                                                               balkoian

uda hartako egunak kontsumitzen ziren,

kamioi zarpailen trafikoa

biltzen zuen auzoaren kalapitatik hurbil,

feltrozko lako topolino grisak, zabor-biltzailearen

gurdi berdea, haren korneta

                                        izualdi bat

inorengan, hurbilegi kanpamentuetako,

lubakietako dianak

                           edo kartzeletakoak

 

baina bederatziak irian irratiek

“gabon” esaten zioten hiriari

balkoi mailatuetatik iragazten zen

                                                 eta gero

Glenn Millerrek, berriki zendua munduko

gerran, mila bederatziehun eta berrogeita bosteko

urrinaz betetzen zuen kalea, fox-trot airez edo

kantu geldo harekin: txantxangorriak

abenduan kantatzen du

                                  eszeptikoei —kalean

abenduan ez ziren bioletak hazten— zerbaitek

apalarazten zizkien ohiko ahotsak: Ingraf itxi da

Sopenak obreroak behar ditu hornikuntza-kartillak

editatzeko, edo Roura mandataritzan

morroiak behar dira orduka

                                        letratu gutxi

auzoan mandatariaren ofizioa

                                           bai-ez

mitiko bat zen, zaldunak beren trizikloan, birikek

sufritzen dute, zioten emakumezkoek —ez oso lagunkoi, jakina—

Gizabide Eskuliburu hartako kortesia urrunak

gogoratuz bezala, ohitura hobeen

nostalgiak, esan gabe alferrikakotzat joak

 

Glenn Millerrek amaitzen zuenean Bonet de San Pedrok

Mallorcako paisaiak kantatzen zizkien, hotel bateko

esatariaren ahots iradokitzailea:

otarrain biziak, haragi-salda ezin hobeak, itsasoa

iodozko elikagai bat da hotel baten

                                                   talaia egokitutik

Europan birrindutakoen

parekoa hotela

 

                      edo Conchita Piquer berriz, ausaz:

 

jendeak jakin nahi du zergati honen zergatia

edo balkoitik kirik egiten duen neskaren abesti

tristea, ibaira begira, ibaian itoa,

arrosa bat bezala, arrosa txit zuria

 

                                                 eta bat-batean

gong batek kalea etorkizunez betetzen zuen, isiltasuna,

aurpegiak kopetilun

                            gaueko hamarrak

zirelako Madrilgo —Espainiako Irrati Nazionala— Puerta del Solen

 

Eleanor Roosveltek bere gisakoak egiten zituen: diru-bilketak

urliarekin, politikari faltsua,

gau batzuetan pederasta, Espainiara, noski

normaltasuna

                   itzuliko delako profeta

 

                                                    eta Rhineko

frontean, panzerrak atzeraka zihoazen, o barrak

eta izarrak, bandera bat ausaz uda batekoa zen

gauaren zeruan

                      azkenik ereserkia, Jainkoaren alde

aberriaren alde eta

                           hil ziren gure gurasoak, emakumezkoek

apur bat umiliatuak, irainduak batez ere,

morokil errea madarikatzen zuten, zartako laburrak

umearen buru gainean

zeinak arreta handirik gabe irakurtzen zituen

Lecciones de Cosas edo Padre Colomaren, Padre Balmesen eta

Padre Clareten Lecturas Graduadas

 

                                                  gero afaria, arto

irina eta gelatina arrosazko hirugihar apartsua,

haiek, gizonezkoek, apur bat apalduak, iraintzeko modukoak batez ere

lankide berezi bat hartzen zuten hizpide

hanka bat falta zuten izaki mitikoak edo metraila

zahar jasangarriaz barrubeteak

 

                                            hilda zeuden edo laster

eskalafoian gora egingo zuten Tuberkuloso

Pobrearentzako Ohearen Kanpainan

 

                                                    emakumezkoek

orduan mukuru betetzen zuten semearen platera

eta semeak ezinezko izterbegi zartatuak amesten zituen

amak udaberrian margoturiko

                                           horman

kubo bat karerekin eta hauts magiko

                                                     azulekin.