Poesia kaiera
Poesia kaiera
Edna St. Vincent Millay
itzulpena: Ana Morales
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-65-5
Edna St. Vincent Millay
1892-1950
 
 

 

II

 

Ez dakar arindurik denborak; gezurretan

Esan zenuten mina gozatuko zidala!

Gizona falta zait marea behera doala

Haren hutsa daukat euriaren negarretan.

Elur zaharrak urtu dira mendi magaletan,

Eta etxarte orotan ke da iazko orbela;

Baina ene pentsu zaharrak gogoan bezala

Iazko oneste latza meta dut bihotzean.

Beldurrez ehun lekura ez daukat joaterik

—Hain daude eta denak haren akorduaz lepo—.

Eta toki isil batera lasai sartzen banaiz,

Ez baitzuen zapaldu edota argitu inoiz,

Diot: “Hemen ez dago haren oroitzapenik”,

Eta jota lotzen naiz, beraz oroit orduko.

 

II

Time does not bring relief; you all have lied / Who told me time would ease me of my pain! / I miss him in the weeping of the rain; / I want him at the shrinking of the tide; / The old snows melt from every mountain-side, / And last year’s leaves are smoke in every lane; / But last year’s bitter loving must remain / Heaped on my heart, and my old thoughts abide! / There are a hundred places where I fear / To go,—so with his memory they brim! / And entering with relief some quiet place / Where never fell his foot or shone his face / I say, “There is no memory of him here!” / And so stand stricken, so remembering him!