Zazpi urte eta gero

 

Nire zazpi urteak,

ai ene, abiatzearen une paregabea!

Zazpi urte eta gero, gertatutako guztia

eromen eta ezjakinezko mataza batean galdu zen.

 

Zazpi urte eta gero, leihoa,

gu bion eta txoriaren arteko lokarri sendo bizi argizkoa,

gu bion eta haize kirriaren arteko lokarria

hautsi egin zen betiko.

 

Zazpi urte eta gero, buztinezko panpina,

ezer esaten ez zuena, salbu eta ura, ura, ura,

uretan ito zen.

 

Zazpi urte eta gero, ito egin genuen kilkerren ahotsa

eta alfabetoko letren gainetik

aireratzen zen kanpaien hotsari

eta arma-fabriketako txilibitu-soinuari atxiki ginen.

 

Zazpi urte eta gero, mahaipean jolastu ordez

mahaian eseri ginen eta gero mahai gainean

eta gure zazpi urteen kolorea galdurik genuen.

 

Zazpi urte eta gero, traizio egin genion elkarri.

Zazpi urte eta gero, hormetan kleraz marrazturiko

oroitzapen guztiak ezabatu genituen

berun zatiz eta zart egindako odol tantaz.

 

Zazpi urte eta gero, plazetara atera ginen

eta oihu egin genuen: “Heriotza! Heriotza!”.

Eta plazako zalapartan, txalo jo genuen

hirira etorritako kale-kantariei botatako sosengatik.

 

Zazpi urte eta gero, guk, elkar hiltzen genuenok,

maitasuna epaitzea erabaki genuen.

Epaitu egin genuen maitasunaren jokoa

bihotzak poltsikoetan urduritu bitartean.

 

Zazpi urte eta gero, hilerrietan babestu ginen

eta heriotza arnaska ari zen amumaren txadorraren azpian.

Heriotza zen zuhaitz eskerga hau, adar makala,

eta adarrotan mundu honetako bizidunek

oihal pusketak katigatu zituzten,

eta sustrai fosforeszenteetan

beste munduko hildakoak katigatzen ziren.

Eta heriotza hilobi sakratu horren gainean eserita zegoen

eta hilobiaren ertz banatan bat-batean

lau tulipa urdin piztu ziren.

 

Haizearen putza entzun nuen.

Ai ene, nire zazpi urteak!

Haizearen putza entzun nuen.

 

Jaiki nintzen, ura edan nuen

eta tupustean gogora etorri zitzaidan

nola ikaratzen ziren zure zelai berdeak larrapote izurriarekin.

 

Zenbat ordaindu behar da?

Zenbat, porlanezko kubo hau haz dadin?

 

Galtzeko genuen guztia galdua genuen jada.

Kriseilurik gabe jarri ginen bidean,

eta ilargia, ilargia, eme samurra, hantxe zen beti,

pezuzko teilatu baten umezaroko oroitzapenetan

eta gaztaroko zelaien gainean

larrapote izurriarekin ikaratutako zelaietan.

 

Zenbat ordaindu behar da?