Ai, herrialde miresgarria...

 

Lortu dut!

Badaukat izena.

Izen batekin apaindu nau jaiotza-agiri batek

eta zenbaki batek mugatzen du nire existentzia.

Beraz, gora 678, Teherango 5. barrutian erregistratua.

 

Ufa! Orain lasai nago benetan.

Ama aberriaren bular samurra,

iragan aintzazkoaren titi-punta gomazkoa,

zibilizazioaren eta kulturaren sehaska

eta legearen txintxirrin-hotsa.

Ufa! Orain lasai nago benetan.

 

Pozez gainezka,

leihora hurreratu

eta gogotsu arnastu dut

seiehun eta hirurogeita hamazortzi aldiz

gorotzek, zaborrak eta pixak

kuzkurturiko airea.

 

Eta seiehun eta hirurogeita hamazortzi faktura

eta seiehun eta hirurogeita hamazortzi lan eskaeratan

idatzi dut: Forugh Farrokhzad.

 

Poesiaren, arrosen eta urretxindorren

herrialdean bizitzea bedeinkazioa da

batez ere hainbeste urteren ondoren

izan bazarela aitortzen dizutenean.

Herrialde honetan, errezeletik hara

ikusi ditut, nire lehen begirada ofizialari esker,

seiehun eta hirurogeita hamazortzi poeta,

denak ahoberoak, eskale bitxikiro mozorrotuak,

zaborrontzietan erritmo eta errima bila.

 

[...]

 

Eta nire lehen arnasketa ofiziala

Plasco fabriketan ekoiztutako

seiehun eta hirurogeita hamazortzi arrosaren usainarekin nahastu da.

 

“Bost-axola-niri” filosofiaren sorterrian,

adimenaren joko olinpikoen aberrian.

O! Herrialde honetan,

soinu edo irudi aparaturen bat ukitu orduko,

jeinu jaioberri baten bozina entzuten duzu.

Eta nazioko elite intelektualak

arratsaldeko klasera doazenero

seiehun eta hirurogeita hamazortzi barbakoa elektriko

eramaten dituzte besoetan

eta seiehun eta hirurogeita hamazortzi Navzers erloju eskumuturretan.

Eta badakite ezintasuna pobreziaren ezaugarria dela,

ez ezjakintasunarena.

 

Bai, irabazi dut, irabazi dut!

 

Orain, garaipen hau ospatzeko,

ispiluaren aurrean

kredituan erositako seiehun eta hirurogeita hamazortzi kandela

pizteko ohorea daukat

eta tximiniaren apalean

saltoka ari naiz

zuei zuzentzearren

bizitzaren abantaila legalei buruzko hitz batzuk

eta neure bizitza eraikitze aldera

lehen pikatxoi-kolpea neure buruari jotzeko,

txalo beroak lagun.

 

[...]

 

Bihartik aurrera, badut

bedeinkazio nazionalez beteriko kaletxoetan

eta telegrafo posteen gerizpean paseatzerik

baita esaldi hau ere harrotasunez idazterik

komun publikoetako hormetan,

seiehun eta hirurogeita hamazortzi aldiz:

“Lerdoei barre eragiteko idazten dut!”.

 

Bihartik aurrera, badut,

edozein patriota zangarrek bezala,

asteazken arratsaldero nazioak jarraitzen duen ideal itzela

bihotz-buruetan konpartitzerik,

baita mila rialeko billete tirriatuen parte bat ere,

hozkailuak eta altzariak erosteko

eta badut seiehun eta hirurogeita hamazortzi boto natural

seiehun eta hirurogeita hamazortzi gizon aberkoiri oparitzerik.

 

[...]

 

Lortu dut. Bai, lortu dut!

Beraz, gora nire 678 zenbakidun jaiotza-agiria

Teherango 5. barrutian erregistratua.

Nire ekinari eta erabakiari esker,

postu jasoa jadetsi dut

leiho batean

seiehun eta hirurogeita hamazortzi metroko altueran,

eta leiho horretatik —eskaileratik ez—

neure burua zoroki botatzeko ohorea daukat

nire ama aberriaren altzo samurrera,

nire azken hitza honako hau izanik:

idatz beza Berorren Gorentasun Abraham Sahba Maisuak

seiehun eta hirurogeita hamazortzi txanponen truke

requiem bat neure omenez,

kachk hitzarekin errima eginez.