Poesia kaiera
Bigarren salutazionea
Goraipatuak izan zineten, ene liburuok,
Landatik etorri berria nintzelako;
Hogei urte berandu heldu nintzen,
Hortaz, audientzia prest topatu zenuten.
Nik ez zaituztet arbuiatzen
Ez ukatu, beraz, zuen jatorria.
Hementxe ditugu, amarru xelebrerik gabe
Hementxe ditugu, deus ez arkaikorik haien inguruan.
Ikus ezazue amorrua oro har:
“Hau al da —diote— olerkariengandik
Espero dugun zentzugabekeria?”.
“Non daude xelebrekeriak eta gauza ikusgarriak?”.
“Non da zirraren zorabioa?”.
“Ez, haren lehen lana izan zen onena”.
“Gizagaixoari ametsak zapuztu zaizkio”.
“Zoazte, abestitxo biluz, lotsagabe horiek,
Zoazte urrats arinean!
(edo bi urrats arinetan, hala nahiago baduzue)
Zoazte lotsarik gabe dantza egitera!
Zoazte ozar eta ahalkerik gabe jolastera!”.
Agurtu sasi-jakintsu harroak eta serio goibelak
Salutatu haiek guztiak erpurua sudur gainean jarriz.
Hementxe dituzue zuen ezkilak eta konfetia.
Zoazte! Gaztetu itzazue gauzak!
Are “The Spectator” ere gaztetu dezakezue!
Zoazte eta hasi zaitezte miauka!
Egizue dantza eta lotsagorritu jendea.
Egizue faloaren dantza
Eta konta itzazue Zibeleri buruzko pasadizoak!
Esamesaka ibili jaungoikoen jokabideaz
(Esaiozue Strachey jaunari)
Altxa itzazue neska lotsatien gonen magalak,
Hitz egin ezazue haien belaun eta orkatilei buruz.
Baina, batez ere, jo ezazue jende praktikoarengana—
Jo itzazue haien ateetako txirrinak!
Esan ez duzuela lanik egiten
Eta betiko biziko zaretela.
Salutation the Second
You were praised, my books, / because I had just come from the country; / I was twenty years behind the times / so you found an audience ready. / I do not disown you, / do not you disown your progeny. // Here they stand without quaint devices, / Here they are with nothing archaic about them. / Watch the reporters spit, / Watch the anger of the professors, / Watch how the pretty ladies revile them: // “Is this,” they say, “the nonsense / that we expect of poets?” / “Where is the Picturesque?” / “Where is the vertigo of emotion?” / “No! his first work was the best.” / “Poor Dear! he has lost his illusions.” // Go, little naked and impudent songs, / Go with a light foot! / (Or with two light feet, if it please you!) / Go and dance shamelessly! / Go with an impertinent frolic! // Greet the grave and the stodgy, / Salute them with your thumbs at your noses. // Here are your bells and confetti. / Go! rejuvenate things! / Rejuvenate even “The Spectator.” / Go! and make cat calls! / Dance and make people blush, / Dance the dance of the phallus / and tell anecdotes of Cybele! / Speak of the indecorous conduct of the Gods! // Ruffle the skirts of prudes, / speak of their knees and ankles. / But, above all, go to practical people — / go! jangle their door-bells! / Say that you do no work / and that you will live forever.