Ez sekula amestu armiarmekin

Denbora behera dator arrotzen ezpainen artean

nire egunak behera datoz tubo huts batean

“laster”ek inplosionatzen du “orain”en aurka

burdinazko horma bailitzan

begiak estalirik ditut hondakinez

ikuspegien orban batek

lausotzen du zeruertz oro

isiltasunaren zehaztasun hatsik gabean

hitz bat sortzen da.

Behin haragi ukatuak alde eginda

udazken-airea datza nire bisaiaren aurka

zorrotz eta urdin, orratz baten gisara

baina euria egin zuen urrian zehar

eta heriotzak kondena bat ezarri

nire odolean.

Zure lepoaren usaina abuztuan

urrezko hari fin bat gerra bitxiz janzten

gainerakoa datza

engainagarri, baserri bat bezala

haranaren beste aldean

arratsaldearekin bat desagertzen.

Hirugarren eguna    laugarrena    hamargarrena

zazpigarren pausoa

ate beilatu bat nire urrezko urtemugarantz

suaren aurka babestutako paper askeak txikituta

zakur arpilatzaile baten hortzetan

ez sekula amestu armiarmekin

eta tutu malguekin ureztatu nindutenean

argi-eztanda bat.