Poesia kaiera
Audre Lorde
Poesia kaiera
Audre Lorde
itzulpena: Danele Sarriugarte
2016, poesia
Munduko Poesia Kaierak 13
64 orrialde
978-84-92468-82-9
Audre Lorde
1934-1992
 
IDAZLEAK
NARRATIBA
POESIA
SAIAKERA
MPK
LISIPE
GANBILA
BESTERIK
DENDA
EBOOK
 

 

Boterea

 

Poesiaren eta erretorikaren arteko aldea da

ea prest zauden

zure burua

akabatzeko

zure haurren ordez.

 

Harrapatuta nago, pistola-zauri gordinen desertu batean

eta hildako haur batek, bere aurpegi beltza, txiki-txiki egina,

garraiatzen du nire loaren ertzean

odola bere masail eta sorbalda zulatuetatik

hori da likido bakarra, milaka miliatan, eta nire urdaila

astintzen da balizko zaporea irudikatzean, bitartean

ezpain lehorretan bereizten zait ahoa

leialtasun edo arrazoirik gabe

bere odol umelaren egarri

galduta nagoen desertuaren zurian

hondoratzen joan ahala

irudi eta magiarik gabe

boterea eratzen saiatzen, gorrotoa eta suntsiketa oinarri

hil hurran dagoen nire haurra sendatzen saiatzen, musuekin,

eguzkiak baizik ez ditu azkarrago lehortuko bere hezurrak.

 

Queens auzoan 10 urteko ume bat tirokatu zuen polizia

zutik geratu zen mutikoaren ondoan, polizia-zapatak odol umetiarrez blai

eta ahots batek esan zuen “hil, putaseme txiki alaena” eta

zintetan egiazta daiteke hori. Epaiketan,

poliziak, bere burua defenditzeko, zera esan zuen:

“ez nion erreparatu tamainari ez beste deusi,

soilik koloreari” eta

zintetan egiazta daiteke hori ere.

 

Gaur, 37 urteko gizon zuria, 13 urtez bortxa polizialaren gauzatzaile,

aske utzi dute

11 gizon zurik, zeintzuk pozik agertu baitira

justizia egin delako,

eta emakume beltz batek, zeinak esan baitu

“konbentzitu ninduten”, esan nahi baita,

emakumearen metro eta 60 zentimetroko gorputza arrastatu zutela

gizonen onarpenak gobernatutako lau mendeen sugarren gainetik

andreak uko egin arte bizitzan estreina izandako botere-puska errealari

andreak bere umetokia porlanez berdindu arte,

gure haurrentzako hilerri bat eraikitzeko.

 

Ez naiz gauza izan nire barruan dagoen suntsipena haztatzeko.

Baina ez baldin badut ikasten

poesia eta erretorikaren arteko aldea erabiltzen

nire boterea ere ustelduko da, lizun pozoitsuaren eran,

edo indarge eta ezdeus bihurtuko da, konektatu gabeko kablea bezala

eta egunen batean nire kable nerabea hartuko dut

gertuen dagoen lokira estekatu,

eta 85 urteko andre zuri bat bortxatuko dut

zeina, norbaiten ama izango baita,

eta konortea galarazi arte kolpatu eta bere ohea sutan ipini bitartean

koru greziar batek nire atzean abestuko du, 3/4 erritmoan:

“Emakume gaixoa. Ez zion sekula inori kalterik egin. Zer-nolako basapiztiak diren!”

 

Power

The difference between poetry and rethoric / is being / ready to kill / yourself / instead of your children. // I am trapped on a desert of raw gunshot wounds / and a dead child dragging his shattered black / face off the edge of my sleep / blood from his punctured cheeks and shoulders / is the only liquid for miles and my stomach / churns at the imagined taste while / my mouth splits into dry lips / without loyalty or reason / thirsting for the wetness of his blood / as it sinks into the whiteness / of the desert where I am lost / without imagery or magic / trying to make power out of hatred and destruction / trying to heal my dying son with kisses / only the sun will bleach his bones quicker. // The policeman who shot down a 10-year-old in Queens / stood over the boy with his cop shoes in childish blood / and a voice said "Die you little motherfucker" and / there are tapes to prove that. At his trial / this policeman said in his own defense / "I didn't notice the size or nothing else / only the color." and / there are tapes to prove that, too. // Today the 37-year-old white man with 13 years of police forcing / has been set free / by 11 white men who said they were satisfied / justice had been done / and one black woman who said / "They convinced me" meaning / they had dragged her 4'10" black woman's frame / over the hot coals of four centuries of white male approval / until she let go the first real power she ever had / and lined her own womb with cement / to make a graveyard for our children. // I have not been able to touch the destruction within me. / But unless I learn to use / the difference between poetry and rethoric / my power too will run corrupt as poisonous mold / or lie limp and useless as an unconnected wire / and one day I will take my teenaged plug / and connect it to the nearest socket / raping an 85-year-old white woman / who is somebody's mother / and as I beat her senseless and set a torch to her bed / a greek chorus will be singing in 3/4 time / "Poor thing. She never hurt a soul. What beasts they are".