Apopilo-etxeak emakume zaharrak dira

leiho ilunak kulunkatuz “noiz”en erritmoan

amaitu gabeko biribilen zain

kulunkan

bulego alokatuak eta sarrera-harmailak

eta komun konpartituak eta gas-sukaldeak eta

ohe azpian kaxak, noizbait erabilgarri izandako zaramaz beteta

txekeak bi hilean behin

eta alboko gizon gazteei

beren gauerdiko festa ozen

eta bainuan utzitako eraztun kirasdunekin

ez diete dagoeneko grinarik pizten

gauerditik eguerdira, etenaldirik ez

argia igarotzeko borrokan, trastez betetako leihoetan barrena

eta zeinekin ezkondu zen bada Buzzieren semearekin endredatu zen beste alargun hura?

Gizarte Laguntzara txangoa eta irainak nahasmen geldoaren ondorioz

eguneroko lanetik erosketa-poltsetara

janari kondarrekin astun.

Pentsioak

emakume zaharrak dira, zain

ilunabarreko leihoetan

bila

agoniaren hasiera edo bukaera noiz iritsiko

emakume zaharrak ate erdi irekietatik ikusita

esperantzan

ez daudela zain

ezpada badirela

norabaiteko sarrera

norabait ezezagun eta desiratua

baina ez berria.