Mawu

Arrotzez betetako gela zuri honetan

zu zara    oroitzen dudan lehen maitasun-aurpegia

baina eremu zakarretan nire buruarena naiz

zure begirada amorratuenen argitan

zure odola  nire ametsetan barrena igerian

ur gorri sumindua bezala

eta hiltzen dudan oro

heriotzaren atzamarretan

bilakatzen da  zure azken isiltasun

ederrena.

Aske

ametsen prisma utzita

sekula bilakatuko ez garen

emakumeekin adiskidetzen gara

zure traizioak neurtu nituen

ehun aurpegi ezberdinen argitan

zu neure aldarrikatzeko

hoztua    eta delikatua    eta larria

berrikuspenetik at.

Zure heriotza aldegite bat den heinean

ez da sekula nire azkena izango.

Bisita amaieraren kanpaia aditzen da korridorean

altxatu eta eskua hartzen dizut

eta oroitu    ukoetatik harago

bizirik jarraitu dudala

opariek    harritzen naute oraindik

alde egiten ari den amaren ahotsean

zaharra eta kexatia

aspaldiko gogortasunaren arrastoek    dir-dir dagite izarrek nola

hiltzen erakusten didate    eta temati esaten

heriotza ez dela gaitz bat.