280 (340)

Burmuinean Hileta sentitu nuen,

Ahaideak joan-etorrian ari ziren

Herrestan — herrestan — harik eta

Adimena urratu bide zen arte —

Eta denak eseri zirenean,

Otoitz bat — Danbor bat iduri —

Jo eta jo hasi zen, nire Burua

Lokartzen zela uste nuen arte.

Eta orduan kutxa jasotzen entzun nituen

Eta nire Ariman zehar kirrinka egiten

Berriro betiko Bota Berunezkoez —

Gero, Espazioak errepikatu zuen,

Zeruak oro kanpaiak balira bezala,

Eta Existentzia belarria besterik ez,

Eta Ni — eta Isiltasuna — Arraza

bitxi eta bakartia — Toki honetan lur jota.

Eta ondoren Arrazoimenean Ohol bat urratu

Eta ni erori — eta erorian — hasi nintzen —

Eta murgilaldi bakoitzean Mundu bat topatu nuen

Eta — orduan — utzi nion ulertzeari.