Espazioa

Antzerkia emateko bi gauza dira ezinbestekoak: aktorea eta ikuslea. Eta bi elementu hauen arteko komunikazioa gerta dadin leku bat behar da, espazio bat. Izan daiteke eraikin bat (antzokia, taberna, kultur etxea, frontoia…) edota kalea (herriko plaza, mendia, hondartza…).

      Artedraman egiten dugun antzerkia barnekoa da. Kalea oso interesgarria da baina hautuak hartzeko orduan gure ikuskizunak eraikin barruan egitearen apustua egin genuen. Formatuaren arabera leku ezberdinetan egiten dugu, baina normalean antzokietan aritzen gara. Antzoki bakoitza mundu bat da. Bere gauza on eta txarrekin. Aretoa ondo ezagutu behar da, dituen ezaugarriak goitik behera ondo aztertu: akustika, eszenaurretik publikoaren lehen ilarara arteko distantzia, publikoaren besaulkien antolaketa, kutxa eszenikoaren altuera, luzera eta zabalera, kamerinoen kokapena, zoruaren egoera… ongi aurreikusi behar diren gauzak dira.

      Bestalde, eraikinaz aparte jokalekuaren ezaugarriak zehaztea erabakigarria da. Kontatzen den istorioa non ematen den. Zeintzuk diren espazio eszenikoaren ezaugarriak. Non gertatzen da ekintza? Zein eszenografia erabiltzen da? Nik, normalean, nire lana hasteko behar dudan lehen gauza izaten da. Espazio dramatikoa argi izatea. Honek ahalbidetzen dit, jolasean hasteko aukera. Aktorea jokoan jartzeko lehen urratsa da niretzat.

      Eta inoiz ahaztu gabe jokoaren espazioa sakratua dela. Erraia. Muina. Bihotza. Hutsunea.