Armairua beteta

Ez telefonorik erabili

jendea ez dago inoiz erantzuteko prest

erabili poesia

jack kerouac

Zuk deitu al didazu? Niri deika ibili al zara? Sakelakoa entzun dut, baina ezin erantzun. Bai… badakit ez dizudala erantzun… baina ez zen nahi ez nuelako, ezin nuelako baizik. Goizean klaseak ematen ari nintzen... eta eguerdian elkarrizketa bat nuen. A! Atzo! Ez! Entseatzen izango nintzen, edo eszenatokian, zein ordutan? Beno, ez dakit, sentitzen dut baina, ezin izan dut sakelakoa hartu, eta kito! Bai! Noski amatatuko dudala, autoa hartu behar dut, eta ez daukat inongo isun premiarik? Hala ere, deitu egidazu geroago. Edo ez, hobe bihar. Etzi edota etzidamu ezin izango naiz zurekin lotu. Beno, bestela, libre nagoenean deituko dizut nik.

      Txikitatik izan naiz ipurtarina, geldirik ezin egon eta hamaika enbajadatan sartuta egon naiz beti. Hala ere, azken hilabeteotan marka hautsi dudala uste dut. Hala tokatu da eta hala kontatzen dizut. Hamar antzezlanetan lanean aritzea ez baita broma! Baina, badakizu, antzerki aktoreok bizi beharra daukagu eta egungo kultur sare eta estrukturen barnean ia ezinezkoa da antzezlan bakar batean aritzea. Utopikoa, kimerikoa da.

      Etxeko armairuan hamaika pertsonaia ditut gordeta eta euren jantziek ez dute ezta hautsik hartzeko denborarik izaten. Ez da, ez, seinale txarra! Prest dira oholtza gainean azaltzeko. Beraien hitz, mugimendu, emozio eta keinuak ikusle askori aurkezteko. Bizitzako pasarte eta istorioak kontatzeko. 22 urte kartzelan daraman preso anarkista, Ignatius alkoholzale eta putazale amorratua, Juan Junda psikotiko depresiboa, Camaleon psikoanalista, Estepan Asekas DJ rasta, Andoni Egaña bertsolariaren anaia Euxebio Egaña, Yuri Sam xaman hegalari eta psikoponpoa, zeta-harrak salerosten dituen Herve Honcour frantziarra, Energeia-ri buruzko hitzaldia ematen duen fisikari katedraduna… horiek dira une hauetan antzezten ari naizen pertsonaiak. Ez dira gutxi, ez! Normala, bizitzarako denborarik ez izatea.

      Komediantearen maleta hartu eta herriz herri, publikorik izanez gero, edozein leku izan daiteke aproposa pertsonaiak antzezteko: teatroak, kutur etxeak, tabernak, kalea…

      Urte honetan, aspalditik desiratzen nituen lanak egiteko aukera izan dut. Antzerki amateurra bultzatzeko beharraz aspaldi ohartuta nengoen eta aurten Markinako herrian Abarka Antzerki Taldie sortu dugu, herri antzerkiak ere berebiziko garrantzia du kulturgintzan eta Hernaniko hainbat pertsona eta taldek parte hartzen duten Kastillako dorreak antzezlanean lan egitea aberatsa izan da erabat. Bestalde, antzerkia euskara hutsean ikertu eta adierazteko zabaldu dugun bide berriak nire behar pertsonalak erabat ase ditu. Aulestiko herrian adel (Artedrama Euskal Laborategia) sortzea magikoa izan da. Zer esanik ez, Andoni Egaña eta Paya anaiekin oholtza gainean Bertsotranpetan aritzea.

Bai, ama, bai, lagunak, ene maitia, bai, laster izango gara elkarrekin. Bitartean, badakizu! Eszenatokietan izango naiz, eta ez deitu. Erantzungo ez dizut eta. Hala ere, nahi duzunean etor zintezke teatrora. Ez nauzu ni ikusiko, maskaraturik dagoen pertsona bat ikusiko duzu. Baina, hala ere, zin dagit maskararen atzean dagoenak bihotza oparituko dizula.

2006ko ekaina, Nabarra