ERROMAKO HARTXORIAK

 

 

Idaztea da hilketa sotil bat,

ahanztura edo suizidioa gainditzen dituena.

Jaume Pérez Montaner

 

 

Zazpitan zazpi aldiz hil zaitut.

 

Zazpitan zazpi baitziren Erromako hartxoriak zeruan,

zuk eta biok Tiber ibaiaren bazterrak

korritu genituenean

berbetan, berbetan, berbetan.

Arboletara datoz gaua pasatzeko, esan zenidan,

gaztelazozoak, arabazozoak gurean.

Horixe bera nahi nuen nik betiko,

nire burua pausatu zure paparrean,

masta sendo batean bezala.

 

Ni orduan beste bat nintzen.

Ni nintzen zuk zure hatzaz piztutakoa

eta nik neure hondar-alez taxutua.

Kilometroak egin zituzten nire zapatek,

orduan txalupa, orain berriz katabutak.

 

Erromako hartxorien harrabotsa,

saldoan gatoz baina bat gara

eta banaka hilko gara, bakarka.

 

Hainbeste ibili beharra

hezurren labirintoan barrena.

Hainbeste alfer-erretura

zure hausterrea haizean dela.

 

Zazpitan zazpi aldiz limurtuko zara nire kolkora.