OASIA

 

 

Isilka-misilka sartzen ginen astilleroan.

 

Zerrautsa, untzeak, galipota,

santu baten irudi bastoa sestra batean.

 

Arrapalan luze, ontziak bataiatu genituen

gure lehen zigarro mentoldunak argituta:

Garraitzeta, Aratuste, Beti Ur Txoriak.

 

Ni kapitaina izango naiz,

esan zuen gure arteko batek, burulokak.

 

Besteok zapiak astindu genituen, despedidan.

 

Ez borratu nire izena txalupatxo horretatik,

galai batek grabatu du bihotzeko tintekin.

 

Txirlora-euria.

 

Eta teilatuko zurajea,

bizitzaren hain antzeko bilbadura ulergaitza.