Egun batean begira jarri nintzen

nire adinekoak nola bizi ziren ikusteko.

Lau lorpen eginak zituzten gehienek:

lan iraunkorra zeukaten,

etxebizitza erosia,

ezkonduak ziren

eta seme-alabak zeuzkaten.

Krisialdi bat eduki nuen: nik ez neukan ezer.

Baina haiekin hizketan hasita bekaitza ikusi nuen

haien begietan hemezortzi urteko neskatxa bat

nola maitemindu nuen kontatzen nienean,

hartutako aukeren egokitasuna ala okerra

garbi ikusten den adinean egon arren

ez zuten horretaz gogoetarik egiten,

gorputzez ondo eta sano egon arren

burua ardura estuetan itoa zuten beti,

gauza asko konpromisoz egiten zituzten,

eta euren gogoz oso gutxi.

Iruditu zitzaidan ez zidatela abantailarik kentzen,

eta haien zorion modua ez zitzaidala gustatzen:

nik barrua astintzen duen zoriona maite dut,

ez kezkak baretzen dituena.

Askatasunaren ondorioa den zoriona, alegia,

ez beldurraren ondorioa dena.

Bide onetik nindoan nire adinekoen ondoan.