Nik ere sexuan asko pentsatzen dut.

Eta hau esanda badakit

poema irakurtzen jarraituko duzuela.

Eta badakit hau esanda

zuen guztion bozeramaile bihurtu naizela,

zuek denok ere asko pentsatzen baituzue sexuan.

Sexuak gorputz osoa astintzen digulako,

goitik beheraino,

eta gorputzarekin batera nortasuna ere bai, izaera.

Agertzen denean

sexuak gure bizitza kolokan jar dezake,

iraunkorrak genituen emaitzak denak triskaldu,

eta gure bizitza kolokan jar dezakeela badakigulako

diogu sexuari errespetua, beldurra eta miresmena,

dena batera.

Baina sexua agertzen ez denean ez da bakerik iristen,

bere ausentziaz itaunka hasten baikara,

ausentzia horretan guk daukagun erruaz,

ausentzia honek izango duen iraupenaz,

ausentzia honek frakasoaren itxura

hartuko baitu iraunez gero.

Sexua geure buruaren indarraz menderatzea

da gure ametsa,

hark eraginik ez izatea gure erabakietan.

Eta lortu ez arren, geure buruarekin edukitzen ditugun

elkarrizketa luzeetan baietz esaten diogu, lortu dugula.

Ahaztu nahi dugunean agertu egiten delako,

gozatu nahi dugunean mingosten ere badakielako,

beste guztia ahantzarazten digulako

pentsatzen dugu hainbeste sexuan. Baita nik ere.