Oraina egunero jaiotzen den promesa bat da.

Mendian behera garo artean iristen da, guretzat,

edo itsasoko olatuen gainean dator, kostaldekoentzat.

Adan eta Ebak paradisuan ez zuten beste zereginik:

oraina bizi.

Iragana argitara ekarri edo

etorkizunari aurrea hartu nahi izan ziotenean

igorri zituen Jainkoak handik,

geroztik gurea bezalakoa den mundura.

Oraina umezurtz jaiotzen da egunero,

eta ondo-ondo zaindu beharreko umea da.

Ez diogu gure eginkizun txepelen

presarik erantsi behar.

Ez diogu, atzokoaren igoala izango dela-eta,

ilusiorik kendu behar.

Orduen biluztasunaren aurrean gaudelarik,

gure nortasuna estaltzen duten

erosotasun horiek guztiak gabe,

benetan ez daukagu ezer,

oraina baino.

Eskolan erakutsi behar ligukete oraina maitatzen.

Aseguru etxeek beldurra ezartzen digute, ordea.

Tradizioak bere errepikatu-beharraren zama

ezartzen digu.

Eta goizean goizetik promesa batekin zetorren oraina

begien aurretik iragaiten zaigu

gure konformismoa elikatzen eta sendotzen duen

aldaketa ezaren menpean eraila.